Ömür; yazılmış öykülerden, sürükleyici bir romandan veya epik bir dramdan oluşan bir kitap olarak düşünülse, kitabın arka sayfasındaki özet sanırım yüzümüzdeki ve alnımızdaki çizgilerden oluşurdu. Yıllanmış bir çınarın gövdesindeki yönü belli olmayan ve derin yarıklardan oluşmuş izlerden anlayacağımız anlam bütünü de aynı olurdu.
Bu iki çizgiyi bir araya getiriyor olsak, sanırım hüznü ortaya çıkarmış olurduk.
Sorguladığımız yaşamın vücut bulmuş halini görmüş olurduk.
Hayatın izlerini takip ediyor olsaydık, hep aynı noktada kesişmiş olurduk.
“… Saçlarımızda aklar akları, alnımızda çizgiler çizgileri doğuruyor,” * şiirinde olduğu gibi, saçlarımızdaki aklarla mı başladı bu çizgiler ve ne zaman bitecek?
Çınar Ağacı; nurun, aydınlığın sembolü. Eskiden aileler, çocuklarının uzun ömürlü olması ve nesillerinin devam etmesi için yeni doğan bebekleri adına çınar dikerlerdi. Belki de bu çizgiler doğumumuzla birlikte ortaya çıktı…
Çınar ağacına yaslanmış, uzaklara bakar halde bulduk onu; yüzünde asılı kalmış hüzünle, bir başına. Sanki alnındaki çizgiler, çınar ağacı ile kesiştiği noktada birlikte, mesaj kaygısı gütmeden, bir şeyler anlatıyor gibiler…
*Yakup Kadri Karaosmanoğlu – Erenlerin Bağında şiiri
