“Siyah boya bitmiş” diye söylendi.
Daha yetiştirmesi gereken bir kaç ayakkabı daha vardı. Boyanacak ayakkabıların rengi de siyahtı. “Talihime tüküreyim” diye kendine lanet okudu.
Kasabanın en işlek caddesinde ekmeğinin peşine koşan boyacı Ali her zaman ki gibi durduğu noktada dünyayı boyar gibi, yarınını boyar gibi, en önemlisi yaşamını boyar gibi alın teri döküyordu.
Bazen iki elini çenesine götürür, yanındaki yıllara meydan okuyan çınara bakar ve uyanmak istemediği bir rüyaya dalmak isterdi.
Dalardı da fakat sonunda tekrar gerçekliğe dönmek istemese de…
Daldığı rüyalarında; bazı zamanlar sandığına biner, gerisin geriye bıraktığı gökkuşağı ile dünyayı yedi renge boyardı.
Severdi Ali boya sandığını, dünyanın yükünü omzuna alır gibi taşırdı onu ama ona ağır gelmezdi..
Yine bir gün caddede oturmuştu yine aynı hayal aleminde. Bir elinde ayakkabı, bir elinde boya ve boya sandığı.
….
Göynük – 2009